Wyniki konkursu bibliotecznego, pt. „ Wiewiórka”.

 I miejsce zajęła : Pola G. z klasy 2 c, II miejsce Amelka G z klasy 3f, III miejsce Iwona D. z klasy 4b.

Dyplomy za udział w konkursie otrzymali również:

Laura G. z klasy 4f, Wojciech G. z klasy 3c, Franciszek W. z klasy 4e.

Do biblioteki wpłynął również piękny wierszyk i opowiadanie :

Julii N. z klasy 2g, Antoniny D. z klasy 1g.

 

Prezentujemy wierszyk, który zajął 1 miejsce, „ Wiewiórka rudaska” Poli G. z klasy 2c.

Wiewiórka rudaska z parku w Wilanowie uwielbia jesień,

Liczy po cichu na to, że ktoś jej jakiś przysmak przyniesie.

Może dzieci przyjdą na spacer z koszykiem żołędzi.

W takim przypadku posiedzi sobie na gałęzi,

Popatrzy z góry i poczeka na lepsze przekąski,

Kiedy się trafi orzech laskowy albo włoski.

Wtedy szybki skok z drzewa, rudy ogon do góry…

Wiewiórka nie zdążyła- orzech poturlała się do dziury.

Orientacja w terenie to jej mocna strona,

Bo gdzie się podział orzech wie dobrze tylko ona.

Czarne oczka patrzą, nos wcisnęła w trawę,

Żeby wywąchać przez liście aromatyczną potrawę.

Trudna sprawa, twardy orzech do zgryzienia,

Musi znaleźć na zimę jeszcze trochę pożywienia.

Oby zdążyła zapasy zrobić i jeszcze trochę pofikać,

Potem może już do swojej dziupli zmykać.

 

„Wiewiórka mała” autorka: Amelka G. z klasy 3f.

Była sobie wiewiórka mała,

Która orzeszki zbierała.

Wiewiórka mała po lesie biegała i przyjaciół szukała.

Wiewiórka mała pewnego razu

Jeża spotkała i tak mu powiedziała:

Mój jeżu kochany, może razem orzeszków poszukamy?

Jeż odpowiedział radośnie:

Zapas naszego jedzenia wzrośnie!

 Tak wiewiórka mała z jeżem przyjaciółmi została.

 

„ Wiewiórka i jej przygoda” autorka opowiadania Iwona D. z klasy 4b.

Była sobie raz wiewiórka Luna.

Mieszkała w parku na drzewie dziupli.

Wszystkie zwierzęta bardzo ją lubiły.

Nasza wiewiórka była bardzo pomysłowa, kreatywna i bardzo zabawna.

Z wtórnych i ekologicznych rzeczy robiła wspaniałe wynalazki.

 Pewnego razu poszła poszukać orzeszków i plastiku do wybudowania super rakiety.

Nagle złapała ją pewna Pani.

Zero szacunku do wiewiórek! Biedna plastik ma na ogonku- powiedziała.

Zdjęła jej plastik z ogona i postanowiła zawieść wiewiórkę do lasu, tam ją wypuściła.

Gdzie ja jestem? Zdziwiła się Luna- ale jest tu fajnie.

Wtedy podszedł do niej wilk.

Spytał: Czego szukasz dobra wiewiórko?

Dziękuję za komplement – odpowiedziała wiewiórka.

Znaczy pyszna jesteś, pyszna!

Hm miły, ale stary ten wilk!

Nie jestem stary! Opowiedział wilk.

To dlaczego masz taką brodę? Zapytała wiewiórka.

To jest futro- oburzył się wilk.

Ojej przepraszam.

W takim razie pa!

Następnego dnia wiewiórka zbudowała od nowa rakietę.

Mogę lecieć! Pomyślała.

Niestety gdy tylko chciała odlecieć… rakieta zepsuła się. Wiewiórka zapłakała.

Mogę cię zawieść- zaproponowała sowa Łucja.

Nie! Krzyknął wilk.

Najpierw się ze mną zmierzysz. Jeśli wygrasz to polecisz, jeśli przegrasz to zjem cię. Ha, ha , ha.

Dobra, tylko nie mam metrówki – odpowiedziała Luna.

Wilk odpowiedział: mam już cię dość, możesz sobie lecieć.

Wiewiórka pomyślała, że ten wilk jest dziwny.

Hurra! Zawołały zwierzęta chórem.

Wiewiórka poleciała na skrzydłach sowy do parku, gdzie czekała na nią mama.

Jesteś! Tak bardzo za tobą tęskniłam.

Powiedziała mama i wtedy mocno się przytuliły.

Koniec opowiadania.